woensdag 26 november 2014

De polder in, de lanen op, vooruit, met flinke pas

Nou woon ik al een jaartje of 3 in Rotjeknor maar vandaag zijn we dus gewoon naar een nieuw stuk geweest waar ik nog nooooit geweest was!
Ergens in the middle of nowhere (also known as Nesselande) ligt een stuk polder en daar ben ik met Jet en Saar wezen wandelen.
Koning H. zou ook meegaan, maar zijn baas meldde zich werkelijk op het ALLERlaatste moment af. Pff. Weet niet wat ie gemist heeft.
Check deze.







dinsdag 25 november 2014

El puppioos deel 3

Mensen, de baas heeft dus gister ALWEER mijn bloedjes gezien en ikke nog helegaar helemaal niet.
Ze zegt dat ze serieus schattig en cute en lief en mooi zijn EN dat ze vlijmscherpe tandjes hebben en heel veel piesen en poepen en iedere 20 minuten in slaap donderen.

Ik weet ZEKER dat ik me zo aan dat ritme en bezigheden aan kan passen, dus noem een datum en tijd en ik ben jullie man.

woensdag 12 november 2014

El puppioos deel 2

Mensen, uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat mijn kinderen serieus schattige vormen aan het aannemen zijn. Oordeel zelf.



En je kan wel zien van wie ze die charmes hebben he:
Namens 1 van mijn zoons (pupje groen) zeg ook ik; Hasta la vista babies en tot snel!

zondag 9 november 2014

Er zijn van die dagen dat ik dus geen Saarloos zie

en er zijn dagen dat ik er heul veel hele en halve zie. Vorige week bijvoorbeeld. De baas had een koffiedate bij Lica en Shala. Komen we op weg daarheen gewoon Jet en Saar tegen!


Hier staan we nog een soort van rustig naast elkaar, maar Jet en ik hadden het behoorlijk op Saar gemunt. Saar had namelijk pijn aan haar poot waardoor ze een beetje gek liep en ja, dan ben je dus de klos.

Vreemd genoeg hadden de bazen daar andere ideeen over dus toen zijn wij maar doorgelopen naar J & M.
Nee.
Kom ik daar binnen, op zich al een feest met 2 teefjes natuurlijk, is er dus een serieus onverschrokken pup daar die mij gewoon keffend tegemoet treedt.
Pff.
Vermoeiend zo'n jong ding. Tegen me opspringen, tegen iedereen opspringen eigenlijk, ook op de bank springen trouwens. Hij was nogal van het springen zeg maar.

Daar kun je maar op 1 manier op reageren natuurlijk; NIET.
Gewoon totaal negeren.




Op een gegeven moment viel het kwartje geloof ik wel.
Johan vond dat ik heel rustig was en informeerde of ik dat wel aankon, zo'n spring in het veld.
Geen idee waar dat nou op sloeg.