Clubmatch

Teringpietje mensen.
Gister ben ik dus om 6 uur (s'ochtends ja!) al met de grote baas gaan lopen.
WTF?
Ik denk, hier klopt iets niet. Dit is ECHT niet normaal.
En ja hoor, ik kom koud terug, krijg wat brokken en hoppa die auto in.

Hier, dat bedoel ik dus, zelfs de zon moest nog opkomen.
Affijn.
Wij zij rijden en na een poos stopt de baas en wil ze dus die zakken met brokken, bekers, tonnen, weet ik veel wat allemaal uit de auto laden.
Zo jongen ik werd gek.
Ik had dus al lang door dat er tientallen Saarlozen om ons heen waren en ik werd echt HELEMAAL gek!
Janken en piepen, de tralies van de bench opvreten. De baas dacht dat moeten we niet hebben, dus die heeft de bench maar open gemaakt en toen ben ik naar buiten gesjeesd.
YEAH!!!
Honden!!!
Mensen!!!
Nog meer honden!!!
Nog meer mensen!!

Nou zo ging het zeg maar een kwartiertje door en tegen die tijd hadden de baas en dat kleine chickie mijn riem weer zo'n beetje vast en zijn ze strategisch (lees; in de zon) naast de ring gaan zitten.
De ring is trouwens gewoon een rechthoek mensen, maar dat terzijde.

En het werd drukker.
En nog meer mensen
En nog meer honden.
Zo nu en dan hield ik het niet meer.
HELEMAAL niet toen Michel en Danielle met mamma en Devi kwamen.

Ik was BLIJ!
Maar mamma vond me veels te overdreven.
Ze legde me direct op mijn rug en toen ze dat voor de 2e keer deed kregen de baas en Michel alle omstanders over zich heen dat ze ons uit elkaar moesten halen.
Ik begreep er eigenlijk niks van.
Ik was namelijk al lang weer met wat anders bezig en mamma ook, maar de rest van de dag hebben we elkaar maar een beetje ontweken.

Nee mensen, maar na een uurtje bleek dus dat het de bedoeling was dat ik aan de keurmeester ging laten zien hoe fantastisch ik was.
Duh.

Ik was nummer 7 en jullie weten dat ik ervan houd om heel efficiënt met mijn tijd om te gaan, dus:

De baas zag dit ietwat verontrust aan omdat ik sowieso de neiging heb om te gaan zitten in plaats van te staan. En bij de voorgaande honden had ze al gezien dat de keurmeester dit keer de tijd nam om iedereen eens goed van een afstandje te beoordelen.

No sweat man!
Wij zijn aan de beurt, ik veer op (!) en loop keurig mee naar voren.
We lopen ff een rondje door die ring. Ik in mijn rastypische, moeiteloze gangwerk.
Zij in een sukkelige draf.
Ze geeft die man een hand, ik geef hem een lik en je ziet dat dat dus direct zijn vruchten afwerpt want hij ging me lekker over mijn rug masseren, controleert mijn tandjes en -vooruit dan maar- checkt mijn ballen.
(double check ja :)
Ik zag er heel goed uit, uitstekend lichaam en je kon wel aan me zien dat ze veel met me liepen.

Nou ja, nou  ja, ik loop vooral veel met hullie, wou ik toen zeggen, maar ach.
Die man gaat in zijn stoel zitten om mij nog eens van een afstand te bewonderen en toen mochten we terug in de rij.
Hebben we dus gewoon Uitmuntend gekregen en zelfs de 3e prijs!
Moet niet veel gekker worden dit.

Ik ben dus nauwelijks van de opwinding bekomen, moeten we weer die ring in!
Maar dit keer dus met pappa en mamma en mijn broers en zussen mensen!
Wat een feest.
Terwijl Wodka en ik elkaar opvraten, horen we net de keurmeester over het nest voor ons zeggen, dat ze zo netjes en rustig met elkaar omgaan.
O shit dacht de baas.
En jahoor, weer een rondje lopen, allemaal poseren en toen bleek dat we dus allemaal onwijze kanjers zijn en dat we een mooi uniform nest zijn (dat was geloof ik wel een favoriete woord-combinatie van de keurmeester) en dat we allemaal heel sociale hondjes zijn.
Wederom:
DUH!
Jongen, als je eens wist hoe mijn naam rondgonsde over dat veld;
Daar heb je Thorgal!
Die van dat blog!
Ja zie dan maar eens terughoudend te blijven.
Precies, dat lukt mij dus ook niet.
Ik duik gewoon overal op. Begroet iedereen netjes. Probeer hier en daar een brokje los te peuteren (letterlijk ja. Is daar wat mee dan?) en jat water uit ieders drinkbak.
Man, 1 grote happy family.

De baas heeft zoals gebruikelijk 5 honderd duizend foto's gemaakt (en bovendien had dat chickie ook nog eens allemaal foto's gemaakt, overwegend van honden met bazen zonder hoofd en van zichzelf) dus hier volgt een KLEINE bloemlezing.

O en voor ik het vergeet; mijn mattie Doerak kwam ook gewoon langs!
Shit man, we moeten vaker zo'n clubmatch doen.
SWAG!

Om 5 uur ging het lichtje een beetje uit en nadat Pleun tot beste van de dag was verkozen, mocht ik eindelijk die auto weer in.