Kwiezien

Gisteravond gingen ze hier weer eens uit eten.
De baas zal binnenkort ook een lijst met hondvriendelijke restaurants publiceren, want geloof me, ook daar heb ik ondertussen een uitgebreid vergelijkend warenonderzoek naar gedaan.

Affijn, wij gisteren dus naar Zuid.
Zou bijna zeggen ik kom hier al jaren, maar ze kennen me hier al vanaf dat ik een echte pup was en iedere keer verbaas ik vriend en vijand door toch weer groter te zijn dan in hun herinnering.

Nou hadden ze gister met mijn halsband zitten klooien (lees; ruimer gemaakt) en ik vond dit DE gelegenheid bij uitstek om de snelheid van de bazen weer eens te testen.

Jaha.
Ik rukte me inderdaad uit mijn band ZODRA we binnen waren.
Linea recta op die keuken af.
Halverwege werd ik afgeleid door de geur van de boterkoek trommeltjes en dat was hun redding eerlijk gezegd.
Tis jammer dat je net niet de hakhoogte van de baas ziet (fijne opname ook door de grote baas) maar met die 11 centimeter (wat zegt u? ja 11 centimeter) was bij haar alleen maar sprake van doodschrik.
De grote baas echter spurtte achter me aan, greep me bij mijn kraag en gooide die band opnieuw over mijn hoofd terwijl hij ondertussen professioneel, de opgetrokken wenkbrauwen van de mensen aan de tafeltjes waar ik langsrende, negeerde.
Vervolgens  heb ik met een aan astma grenzende ademnood de rest van de avond doorgebracht, maar toch altijd leuk om de boel weer eens op scherp te zetten.