Van die dingen

Gistermiddag liepen we te wandelen bij de Doenkade waar die koeien zijn. Ik had s'ochtends in het Lage Bergse Bos er ook al een paar gezien en daar gedroeg ik me keurig maar de baas wist dat deze koe een jong had en ik heb de neiging om die ehhh...te pesten. En dan gaat zijn moeder zich ermee bemoeien en zijn vader en voordat je het weet zijn de poppen aan het dansen, dus de baas dacht, we keren om en gaan gewoon dezelfde weg terug toen ze in de verte dat jong zag staan.

Nou zag ze ook dat er een wat oudere man voor liep die ze wel eens eerder gezien had met zijn 2 saggerijnige buldoggen.
En omdat de hele boel nu bevroren is, liep die man in een rechte lijn over de bevroren sloten, zo op de baas af.

Shit man, dat ik dat nu pas doorhad.
Je kan dus nu over het water lopen!
Denk ff aan alle mogelijkheden om bij tot nu toe verboden/onbereikbare terreinen te komen!!

Terwijl ik sta te kijken, zie ik dat de baas begrijpt wat ik sta te bedenken dus ik doe eens iets wat niemand ziet aankomen.
Ik speer op die man af.
En pik zijn plastic tasje met brood voor de eenden uit zijn handen.
Bam!

Ik ervan door met in mijn kielzog die ouwe vent en van de andere kant de baas die, zo goed en zo kwaad als het kon, naar mij toe aan het rennen was over het ijs en de sneeuw.
Die man tieren dat dit geen stijl was en dat hij hier niet van gediend was.

Dat begreep de baas.

Ik sprong ondertussen vrolijk rond met dat tasje in mijn bek, de broodkruimels die er nog in zaten rondspreidend en rende van de baas naar die man en dan weer terug.

Nou zegt die man tegen de baas; jij hebt je hond ook lekker onder controle.
Nee zegt de baas.
Dat zeg ik toch ook niet.

Dit was even niet het antwoord waar hij op gerekend had.

Maar ik kan wel zien van wie uw honden dat zonnige karakter hebben zei de baas toen.

Ik had intussen mijn belangstelling voor dat hele tasje verloren en werd door de baas aangelijnd.
Die man raapt ehhhh, de overblijfselen van zijn plastic tasje op en loopt terug naar waar ik het afgepikt had omdat daar het meeste van het brood op de grond bleek te liggen.

Op dat moment komt die moeder koe aangerend.
Ik zweer het je jongen.
Maar haar kop schuddend en al.
Die man staat met zijn rug naar haar toe en is kennelijk ook wat aan de dove kant want voor iemand die op het punt staat op een stel koeienhorens gespietst te worden, bleef hij opmerkelijk kalm.

MENEER!! gilt de baas.

Op dat moment heeft ie het door, draait zich om en gooit zo hoppa al die broodkruimels naar die koe zijn kop.
Die schrikt daar weer zo van -of dat was inderdaad haar bedoeling- dat ze stokstijf stil staat en dat brood maar begint op te eten.
Vervolgens schiet 1 van die buldoggen op die koe af en begint er blaffend omheen te dansen.

Ik had hier heel graag nog een poosje naar staan kijken maar de baas vond het tijd mij mee te sleuren de andere kant op.

Terug naar de auto heb ik nog een paar waterhoentjes de stuipen op het lijf gejaagd en een paaltje waarvan ik ernstig het nut betwijfel, uit de grond geprobeerd te rukken.
Gast, ik HOU van de winter!