Duitse land

Mensen, ik heb me een week achter de kiezen, daar lust een Saarloos natuurlijk te allen tijde, brood van!

Een kleine impressie:

Jaha, ik sta er echt. Moet je 'm maar ff vergroten, zie je het beter.

 

Ja dames en heren, ik was er al bang voor; ze hadden daar in Duitsland dus OOK schattige Saarlozen. En ik kan wel zeggen dat mijn grootste concurrent op het gebied van aandacht deze 15 weken oude dondersteen was; Fientje.

Man! Een half uurtje dollen met zo'n ding en jullie zouden ook wel een tukkie willen doen hoor.

Overigens moest ik toen s' avonds weer vreselijk aan de bak, want ze wilden met mij gaan speuren.
Serieus.
1 van die gastjes deed zijn slaapshirt in een plastic zak.
Ik werd in een volledig out-of-fashion tuig gehesen, kreeg die zak in mijn neus geduwd en of dat ik dan even dat kind op wilde speuren.

Nou laat ik het zo zeggen; als je als demente bejaarde van het padje af bent gevallen en je moet het van mij hebben; succes!!
Ik zou persoonlijk mijn geld op Jelte inzetten.

Hier ga ik bijvoorbeeld liever iets drinken dan dat ik T. op speur.

En hier loopt Jelte rustig maar vastberaden op M. af.

Maar goed, om een lang verhaal ietwat in te korten; de volgende dag schijn ik dus in glas of een scherpe draad of whatevva gestapt te zijn want dit was dus het resultaat toen ik thuis kwam:

Shitterdeshitshit.

Carin de da bellen.
Vanmiddag tussen 4 en 7 open spreekuur.

De daaropvolgende uren moest ik helaas noodgedwongen stilliggend en op mijn buikje gekriebeld wordende, doorbrengen, maar wij dus naar die da.
Ten eerste zijn ze daar nogal niet van de punctualität (dat hadden de bazen ook niet verwacht nee; we waren er iets voor 4 en werden dus tegen 7!!!geholpen) en ten tweede kwam ik dus zo terug:

Yep.

En u raadt het al, dat lag er de ochtend daarna af.
Ik terug.
Toen zag het er zo uit:

Serieus mensen. Ik heb dus zo door Koblenz gelopen:

Ik schaamde me echt dood.

Guck mal. Ein Wulf mit ein schoentje, hoorde je constant.

Dus de bazen en ik maakten een deal: buiten deden ze mijn schoen aan en binnen mocht ik gewoon normaal blootvoets.

De volgende ochtend toen we weer op pad gingen, deed de grote baas aka mijn opperlakei dus opnieuw mijn schoen aan mijn voet.

Het eindigde die dag trouwens nog wel hilarisch: Fientje viel in de plomp.
Die is me een partij eigenwijs. Ik sta dus heel chill te drinken, wil madam erbij.
Springen en doen en ja hoor, ze hangt op haar buik over de rand en aapt mij na.
Maar ja, ik sta stevig met mijn poten op de grond en  mevrouw flikkert dus hoppa het water in.

Niet dat haar praatjes minder werden overigens.
2 minuten later gebeurde het verdomd bijna weer.
Toen vond Carin het tijd om haar maar even naar binnen te brengen.
Eindelijk.
Rust!