Thea

Mensen, heb ik jullie eigenlijk wel eens verteld over Thea?
Thea is de zus van de baas en behoort mijns inziens ook wel een beetje tot mijn roedel.
Toen ze belde of ik meeging wandelen, lag ik eigenlijk nog bij te komen van vanochtend  maar boeien!, ik laat me een kans op met Thea knuffelen niet ontzeggen.
Ik draai me helemaal wezenloos met mijn kont, ik hijg en ik jank en het liefst spring ik haar 3 keer achter elkaar om d'r nek.

Waar Thea is, zijn meestal ook honden.
Sowieso Sumo, de licht autistische, contactgestoorde Retriever/Berner Sennen, dan vaak de leenhond Lizzy (de spaniel Bitch) en natuurlijk mijn grote vriend Teun van Karin en Pierre die weer eens met hun kont in de Spaanse zon zaten.

Kijk, als je eenmaal honden van het formaat van Teun gewend bent, valt een beetje Saarloos reuze mee.
Thea heeft zelf ook altijd Duitse doggen gehad, ik noem een Gijs en een Kees en de bazen vonden dat altijd wel een redelijk formaat.
Dus als iemand tegenwoordig begint te roepen, ooohh wat een grote hond, kijken ze eerst 3 keer rond voor ze in de gaten hebben dat het over mij gaat.
Vanaf de maan gezien is alles relatief mensen.

Zoals jullie al eerder op mijn blog hebben gelezen, ben ik zelf ook erg fan van Teun maar Teun helaas iets minder van mij.

Kijk, hier bijt ik hem- gewoon heel speels- ff lekker in zijn poot, maar dat vond hij toch minder.

Niet dat dat me tegenhield natuurlijk.

De baas zegt dat ik nogal een bord voor mijn kop heb.
Ik noem dat doorzettersmentaliteit.