Speak Bark!

Vrijdagochtend ging de baas vreemd genoeg maar een klein rondje met me doen en ik was net een beetje in slaap aan het sukkelen toen Ingrid aanbelde.
Je weet wel, van die Husky groep van laatst.
Ik moest ff snuffen en wennen maar toen wist ik het weer helemaal en ben ik vrolijk tegen haar op gaan springen, haar muts van tafel gaan jatten en bovenop haar voeten gaan zitten.
De baas en Ingrid moesten van alles bespreken en na een half uur kreeg ik niet alleen mijn halsband aan maar ook mijn nieuwe tuig.
Nou ben ik geen fan van tuigen want in dat ene tuig dat we speciaal hebben voor als de kinderen mij uitlaten, kan ik dus voor geen meter trekken.
Tenminste het kan wel, maar dan trek ik mezelf soort van opzij dus dat doe ik maar 1 keer.

Dit was weer een ander tuig geef ik toe, maar voor de zekerheid ging ik zo ver weg mogelijk onder tafel liggen en dacht, de ballen, ik doe ff niet mee.

Ja hoor, haalt ze natuurlijk een lekkertje te voorschijn.
*zucht*
Ok dan.
Ik schoorvoetend naar voren. Legt ze dat tuig half over mijn kop, haalt hem weer weg en daarna mocht ik pas een snoepje. Dat herhaalde ze 2 keer en toen opeens, hoppa, had ik dat tuig om.
Shiii-it.
Weer ingetrapt!

Nee, maar toen bleek dus dat ik met Ingrid mee ging!
Gaaf man.
Eerst gingen we ff naar haar bus. Blijken daar dus gewoon nog 6 honden en Michel in te zitten. Ze ging dus met ons ALLEMAAL aangelijnd naar het Kralingse Bos wandelen (minuutje of 40).
Zo!
De baas denkt wel eens dat ze veel commentaar krijgt.
Moet je met een zooitje huskies, wat zwarts en een Saarloos lopen.
Man!

Ik deed het heel netjes zei Ingrid.
Soms trok ik een beetje te veel naar voren en kreeg ik een standje. Dan ging ik maar weer naast die anderen lopen.
In het Kralingse Bos aangekomen zagen we ook Michel weer. Yeah. O en nu viel ook het kwartje.
We gingen fietsen en omdat dat getrek aan mijn nek niet zo handig is, had ik dus een tuig om.
DUH!

Ingrid ging met 2 honden voorop en dan Michel met 2 huskies en ik aan de buitenkant erachter.
In het begin was het ff wennen maar toen; HIKE HIKE.
Gááááán met die banaan.

Ja voor 10 minuutjes dan.
Toen dacht ik, zo en nu eerst een Bavaria.
Dus ze hebben het rondje rustig afgemaakt en mocht ik gelukkig in het busje naar hun huis.

Nee. Hebben ze dus ook gewoon katten!
Ik had snode plannen maar die Ingrid hield mij veel te veel in de smiezen dus dat bewaar ik voor de volgende keer denk ik.

Nadat we ff bijgekomen waren, moesten de eerste matties alweer naar huis gebracht worden.
Eerst gingen we Arctic wegbrengen en vandaar uit zijn we naar mijn huis gaan lopen (half uurtje).
Daar aangekomen gingen we lekker met de overgebleven 2 en Ingrid wat drinken, heb ik nog even een poging gedaan -zeker nu ik op eigen terrein was- Sixtie te bestijgen (ik verstond alsmaar Sexy vandaar), kwam Michel ook nog langs,  kortom; PAR TY!!

Na 10 minuten echter dacht ik, weet je wat, ik doe heel ff-ies mijn ogen dicht.
Gast! Ik was dus serieus kapot.

De baas heeft afgesproken dat ik eens in de 2 weken met ze mee ga, dus tegen die tijd laat ik ze natuurlijk weer alle hoeken van het Kralingse Bos zien.