De dierenarts enzo

Vanochtend scheen het tijd te zijn voor mijn 2e enting. Fluitje van een cent. Ik lig best aardig op dat wollen ding in de auto, heb nog even de boel verkend voordat we bij de da naar binnen gingen en daar aangekomen kreeg ik continue snoepjes toegestopt.
Aardige gasten!

Volgens mij ben ik in een prima conditie, maar het verbaast me dat iemand daar überhaupt aan twijfelt. Ik hoor de godganse dag dat ik zo'n mooi hondje ben dus dat zal dan wel. Enige rottige was dat ze op het eind nog ff aan mijn anaalklieren ging lopen kloten.

Affijn, zij rekent af, ik probeer nog ff of die zenuwpees die ondertussen in de wachtkamer zat wou spelen, maar niet dus en we vertrekken.
Zegt ze; kom we gaan nog even een rondje doen.

Okee....
zie ik me daar een paar rare wezens!

En zij maar foto's maken en foto's maken en ik wou toch eens kijken hoe die gasten dat deden op dat water.
Dus ik denk; weet je wat, ik spring er gewoon ff in.
Nou deed ik dat best elegant al zeg het zelf, zonder er al te veel woorden aan vuil te maken, en verdomd, zij had het pas door toen ze vanuit haar ooghoeken rechts in beeld 1 van die zwart witjes op zag vliegen.
Ik geef toe; dit was een beetje too much. Onwijs veel water man! Zonder bodem eronder!

Ik peddelde maar een beetje naar de kant waar zij ondertussen haar tas op de grond gegooid had en haar jas uitgedaan, dus dat vond ik wel handig want daar kon ik me toen mooi op uitschudden.

Shit man, ik zag gewoon dat ze eigenlijk moest lachen. Ja hoor, en weer foto's maken!
Weet je ik snap dat ik geweldig ben, maar er zijn momenten die ik liever voor mezelf hou