De verhuizing

Danielle zei tegen Michel dat Dexter en ik vandaag weg gaan. Ik was eerlijk gezegd nogal geschokt. Weggaan? Waarheen dan?
Maar toen begreep ik dat die mensen die iedere week langs waren geweest mij op kwamen halen.
Dat veranderde de boel.
Dat meisje had ik al eens lekker in haar handen gebeten, van die grote vent had ik zijn voeten te grazen genomen en ach dat vrouwtje. Die vond mij zo leuk, die kan ik vast met 2 vingers in mijn neus aan.

Net toen we een beetje met zijn allen lagen te soezen kwamen ze dan. Ik kreeg een extra hapje vlees (naderhand begreep ik pas dat ze me gewoon aan de kalmerende middelen probeerden te krijgen, aso's)en na een lik voor Danielle gingen we naar de auto.


Vet man! Ik mocht gewoon op schoot bij dat mannetje en bij haar en die grote vent ging rijden. Ik geef toe, dat deden ze niet slecht. In het begin begreep ik er de ballen van. Hoezo rijden? Waar gaan we heen dan, maar toen we de A10 opdraaiden, zag ik op de borden Rotterdam staan en viel het kwartje.
Trouwens, mijn ogen vielen ook behoorlijk dicht. Ik probeerde voor de show eerst nog wel heel stoer op te blijven, maar dat trok ik echt niet.

In Rotterdam aangekomen deden ze die deur open en een wind man! Attenooije.
Mijn hele coup naar de maan maar ja, zij zagen er eerlijk gezegd ook nogal verwilderd uit dus dat is kennelijk normaal in Rotterdam.
Wij naar binnen. Dexter en ik hadden afgesproken de boel goed te checken en als het zwaar tegen zou vallen zouden we 113 bellen.


En ik zweer je, dat wisten ze gewoon.
Ze begonnen gelijk met speeltjes en brokjes en water en check deze:
katten!
Ze leken onwijs op Mitzi, maar vreemd genoeg herkenden ze mij helemaal niet.

Affijn, ik loop daar best wel chill rond en toen zag ik iets raars: een tuin met een soort ding ervoor. Ik begreep er echt niks van. Als ik doorliep, voelde ik iets hards, maar ik kon wel alles zien.
Ik snap nog steeds niet helemaal hoe, maar op een gegeven moment maken ze een gat in dat ding en daardoor konden we dus naar buiten.

Ik moest best wel HEEL erg nodig, dus ik probeer ff onopvallend een plas te doen, worden die lui helemaal gek man!
Lachen en roepen en doen.

Ik doe een plas jongens, big deal.

Maar goed, het leverde me weer een paar brokjes op dus ik dacht zijn jullie nou zo dom of ben ik nou zo slim?

Nadat ik ff bijgekomen was op het kleed, ging ik de boel nog eens wat nader inspecteren.
Ze zijn hier wel een beetje naief hoor.

Check die knoppen van die kast achter me op de foto. Ik zeg: Op mijn bek hoogte!

Verder hebben ze een vaatwasser maar wat mij betreft lik ik eerst die borden even goed af want da's best zonde.

O en dan nog wat.

Heb je die schoenen van die grote gezien? (zie de eerste foto)
Ik zeg: dit gaat leuk worden!
Ondertussen was het me een partij pokkeweer geworden! Zij deed iedere keer 1 of andere jas aan waarin ze bijna onherkenbaar was, maar ik begreep dat zodra die jas in beeld kwam, ik naar buiten moest.

Nog zoiets: check die tafeltjes.


Zie jij wat ik zie: nog een maandje en ik buk mijn kop een beetje om daar alles vanaf te kunnen snaaien. Ik doe natuurlijk of ik het allemaal nog niet in de gaten heb maar dit huis heeft potentie.

Al met al viel het me eerlijk gezegd niet tegen. Enige vreemde is; ze neemt wel veel foto's.