Openbaar vervoer

Lig ik nog ff een powernappie te doen, moeten we WEER naar buiten. Die kleine man ging mee en ik hoor ze zeggen dat we met de bus gaan.
De bus ???

Ik had er eerlijk gezegd niet echt veel zin in dus het kostte best wat overredingskracht (lees snoepjes gna gna) voor we bij de halte waren.
ZO!
Holy mozes man. Een langsrazend verkeer! Levensgevaarlijk gewoon. Ja dat zij op dat bankje gingen zitten moesten ze zelf weten maar ik kroop voor de zekerheid zo ver mogelijk eronder.
En kreeg ik van die kleine ook nog een beetje de schuld dat we net de bus gemist hadden omdat ik zo langzaam liep. Hallo!

Affijn na een kwartier zie ik me toch een ding aan komen rijden. Zij tilt me op en die kleine gaat met ons naar binnen. We gaan zitten (lekker op schoot) en ik was zo moe dat ik eigenlijk gelijk in slaap viel.

Nog geen 10 minuten later stappen we alweer uit. Schiet lekker op dit. Volgens mij hadden we net zo goed kunnen lopen maar ze zeggen dat ik nog maar 10 minuten achter elkaar mag spelen of lopen en dat dus nooit red.
Ha! Het moge duidelijk zijn dat ik daar heel anders over denk.

Maar toen jongen: het Centraal Station!
Wow!
Mensen!
Met koffers.
In een rolstoel.
Rennend.
Klein en groot.
Met een fiets.
Op krukken.
En dan tussendoor roepen ze nog van alles om.
Zo. Ik moest er ff bij gaan liggen.

Maar goed, ik denk waar gaan we nou eigenlijk heen? Bleek het gewoon een oefening te zijn. Volgende week neemt ze me mee met de trein naar Tilburg en ze wou me vast laten wennen.
Lekker dan.

Wij dus weer terug naar die bus en ik geef toe; na die ervaring op het CS was dat eigenlijk een makkie.