Dogshow Goes

Kijk, als je om kwart voor 6 boven al mensen hoort douchen, kun je als hond dus ook nattigheid voelen.
Ja hoor. Was godsamme nog donker man toen we al in Vlaardingen liepen.

MAARRRRR, dat bleek dus een uitSTEkend tijdstip te zijn om een stel nietsvermoedende konijnen de stuipen op het lijf te jagen.

Toen de zon eenmaal op was ben ik ook nog maar ff de sloot in gegaan om net als de grote baas deze dag gewoon fris en fruitig te starten.

Daar bleek de -enige echte- baas toen we thuiskwamen toch net ff anders over te denken; ik had namelijk 1 show.

Jawel.

Zij zo goed en zo kwaad als het ging de modder van mijn poten geborsteld en toen hoppa samen met dat kleine chickie in de auto naar Goes of all places.

De baas had mijn anti trektuig aangedaan en ik denk dat ze daar best wel blij om was want op zich ging ik nog een soort van rustig naar binnen de Zeelandhallen in en manoeuvreerde ik ook best behoorlijk door alle andere honden en mensen heen, maar toen zag ik dus Rana.

RAAANAAAA.
Die ken ik namelijk.
En Christaaaaa.
Die ken ik namelijk ook.

Komt de baas struikelend en hakkelend bij de zitplaats aan, zie ik nog 2 andere Saarlozen.
YEAHHHH!

Zoals gezegd.
De baas was dus best wel blij met dat tuig.

De Saarlozen moesten als 2e ras maar omdat er voor ons ook maar 1 lullig Australian cattle dogje was, moest de baas al om 10.05 uur de ring in.
Ik deed het heel behoorlijk vond ze.
Ik liep heel aardig.
Ik stond (meestal) heel aardig.
Ze mochten met zo'n beetje die hele tafel (er was een stagiair bij) mijn tanden en kiezen zien.
Ik kwispelde vrolijk tegen de keurmeester (ja mensen, dat leverde mij toch mooi de karaktertrek "Zonnig" op.  En "zeer vrij gedrag").
Wie had dat ooit van mij kunnen denken?

Ik kreeg een U.
En omdat ik de enige reu in de jeugdklas was, gelijk de 1e plaats.
That's how I roll!

Toen moest ik nog ff een rondje met Abel lopen voor de beste reu, maar dat redde ik niet.
Ik was een mooie hond maar moest nog wel wat volwassener worden zei de keurmeester.
No problemo. Wordt aan gewerkt!

Kijk; mijn rapport;

Na deze happening vond ik het tijd worden voor een tukkie en vreemd genoeg vonden de anderen dat ook.
Verder heeft de baas allerlei langskomende mensen nog van alles en nog wat over DE Saarloos moeten vertellen (ik lag namelijk beHOORlijk in de weg van iedereen, dus ze moesten bijna over me heen stappen. Boeien!) en terwijl iedereen mij dan lekker zat te kroelen hoorde ik de baas iedere keer zeggen dat er dus ook best SCHUWE Saarlozen bestaan.

Nou mensen het zal wel, maar ik ken ze toch echt niet.

Was een beetje jammer dat het kleine chickie ziek werd maar dankzij goed omkoopwerk van de baas (i.e. een saucijzenbroodje en een tas) hebben we het tot bijna 3 uur gered en toen mocht ik met mijn medallie naar huis.
Daar heb ik eerst een serieus grote plas gedaan (dat uitlaatterreintje bij de show was zelfs naar mijn standaard te goor voor woorden) en vervolgens ben ik echt in een coma gestort.

Christa vroeg of we ook naar de Hondenshow in Zwolle kwamen maar de baas vindt het echt wel ver weg.
Gaan jullie?

ps; de foto's worden u vandaag aangeboden door het kleine chickie die, tot verrassing van de baas, ook wat zelfportretten met haar camera gemaakt had.