Nee niet van die waaierdingen, al zou dat met dit weer ook geen straf zijn, maar;
fan [fen] (de; m,v; meervoud: fans) enthousiaste liefhebber of bewonderaar.
Jongen ik heb ze in alle maten. Groot, oud, klein, jong.
Vanochtend ontmoette ik de nieuwste; Melanie.
De baas was al een poos met haar aan het mailen op het wolfhonden forum over een afspraak en vanochtend haalden we Melanie op van de trein.
Zoals het hoort ging ik haar ook gewoon ff gedag zeggen op zijn Thorgal's, dus ik ging gelijk tegen haar benen hangen en lekker op haar voeten staan.
Melanie was een beetje verbaasd en zei dat ze gehoopt had dat ze wellicht op het einde van de ontmoeting mij had kunnen aanraken.
HA!
Mensen, ik zag namelijk al DIREKT; ze had een tasje met frunnikdingen eraan.
Je weet toch.
Van die kraaltjes aan draadjes enzo.
Ik speelde het heel cool moet ik zeggen, maar mijn doel van deze ochtend was duidelijk.
Toen ging Melanie eerst ff 2 koffie-to-go halen. Hmmm. OOK leuk!
Wij de auto in en naar Delft.
De baas had gevraagd of ze gewoon wou lopen en praten of wou zien hoe ik met andere honden was. In Delft zijn normaal gesproken eigenlijk nooit honden. Sterker nog, als ik met de baas ga lopen kom ik menigmaal geen hond tegen!
Maar dat geloof je dus gewoon niet.
We zijn TWEE hondenuitlaatservices tegengekomen en een kleine 500 andere honden.
WTF !?!
Zo kon ik natuurlijk wel mooi laten zien dat ik heel chill ben met grote en kleine honden.
Nou ja groot. Tegenwoordig moet je echt wel met formaat Duitse dog komen om een beetje indruk op me te maken want ik heb horen fluisteren dat ik op ruim 70 cm schofthoogte zit.
En die swiffer hondjes zie ik letterlijk en figuurlijk gewoon niet staan.
Hè? Wat?
Zit er iemand aan mijn kont dan?
Kennen jullie trouwens die mop van die vrouw die aan komt fietsen met een American Stafford aan de lijn?
Ik wel.
Ik ga namelijk op die hond af, waardoor de riem van die hond 100 keer langs die fiets en mij gedraaid zat.
De baas komt erop af, wil mij weghalen en zet haar koffiebekertje op de grond.
BINGO!
Die hele hond kon mij natuurlijk geen ruk meer schelen en ik er vandoor met dat bekertje.
Affijn, wij lopen en zij praten en lopen en praten en ergens tegen het eind moesten we ff een foto sessie doen.
En als ik je 1 tip moet geven dan is het deze; altijd toeslaan op het moment dat ze het het minst verwachten.
Ik zit daar dus een partij te poseren alsof het dagelijkse kost is, wat nu ik er bij nadenk ook eigenlijk het geval is, als ik zie dat die tas dus achteloos in het gras gegooid is.
Wederom;
BINGO!
Daar zitten nu wat minder kraaltjes aan zeg maar.
Desondanks geloof ik dat ik denk dat ik zeker weet dat ik er een heel grote fan bij heb.
Mochten er lezers zijn die denken, nou dat zou ik ook wel eens willen, dat wandelen met zo'n fijne, lieve, opgevoede, sociale en vooral bescheiden hond; het email adres van de baas staat bij haar profiel.
