Ik weet niet wat het was vanochtend maar het liep een tikkie anders dan gepland.
Waar zullen we gaan lopen zei de baas tegen de grote baas: Hoge of Lage Bergse Bos?
Doe maar Lage zei de grote baas, want in het Hoge heb je op zondagochtend al die mountainbikers en daar ben ik niet zo dol op.
Ja.
Maar in het Lage Bergse Bos heb je nu dus allemaal vissers, zei de baas.
O maar dat valt vast mee was het antwoord.
Ahum.
Om een lange intro niet nog langer te maken; we kwamen veilig (= aangelijnd) langs de vissers en gingen toen richting hondenstrand.
Ik sta zo de boel eens ff te bekijken vanaf de brug, schiet er dus -out of the blauw- zomaar een soortement herderachtig ding op me af die heel asociaal begon te doen.
Ik schrok er gewoon van. Mede omdat op dat moment ook nog een andere mattie aan mijn kont stond te snuffelen en ik ff niet wist welke kant ik op moest springen.
Ja zei die mevrouw. Die is vroeger gebeten door een Akita en sindsdien moet hij niets van wolfachtigen weten.
*betekenisvolle stilte*
Wij lopen verder, ik zeg gedag tegen 2 Schapedoezen, reuk ff aan hun baas zijn broekzak ('dat is het keukenkastje' zei die baas), krijg op mijn flikker omdat ik dus hap naar die broekzak, kortom, business as usual.
Verder jaag ik een mevrouw die met haar teckels Otje en Josefien (serieus waar) loopt te wandelen nog even de stuipen op het lijf door geruisloos en bijzonder sierlijk al zeg ik het zelf, met een eNORme boog uit de bosjes te springen, zo boem, op het pad waar zij loopt.
Zullen we nog ff langs het hondenstrandje gaan en dan naar rechts zegt de grote baas, anders zijn we zo snel weer bij de auto.
Wij dus weer langs dat strandje, ik check nog even de afvalcontainers van het restaurant daar in de buurt, niks te vinden. Doe dus net of ik luister naar het geroep van de bazen en kom dan 2 mensen met een bulletje en een stafford tegen.
Die stafford krijgt een muilkorf aan dus ik zeg eerst ff zijn maat gedag.
Hoe of wat is nog steeds niet duidelijk maar die stafford schiet vervolgens op mij af en doet een poging mij te bijten!
Die mevrouw schreeuwen, ik springen en de bazen dachten, nou hij heeft een muilkorf dus het zal wel meevallen, wij lopen verder en lokken Thorgal met ons mee.
Binnen 2 seconden sloeg de vlam in de pan.
Gegrauw en gesnauw.
Die stafford werd serieus lelijk, die mevrouw ging nog harder schreeuwen, ik dook op zijn nek en in alle commotie raakt zijn muilkorf los.
Godver zei de grote baas dit gaat niet goed.
Die speert erop af, waarop die mevrouw roept, geef die van mij maar een schop.
Uh, ok.
Ik ben ondertussen een beetje aan het rondlopen maar die stafford blijft me maar achtervolgen.
De grote baas krijgt hem voor zijn voeten, staat niet helemaal lekker op links, maakt een inschattingsfoutje (= schopt giga mis) en valt vervolgens op zijn gat waardoor wij even van ons a propos zijn en verbaasd kijken wat daar nou weer gebeurt.
Dat is het moment dat die mevrouw de stafford bij zijn halsband pakt en ik naar de baas toeloop die mij als de sodemieter aanlijnt.
Kijk hem maar even na want die van mij heeft bloed aan zijn mond, zegt de mevrouw.
Nou daar was de baas al LANG mee begonnen maar eerlijk gezegd waren er nergens gaatjes te vinden.
Haar hond had wel een snee op zijn kop (zonder bloed) maar verder leek het als een wonder mee te vallen.
Opgelucht vervolgde iedereen zijn weg en thuisgekomen werd ik vreemd genoeg door iedereen heel erg geknuffeld en gekroeld.
Kgeloof dat we voortaan maar naar het Hoge Bergse Bos gaan.
