Dag 1

Nou ja!!
Ik ben er gewoon ingetrapt.
Ga ik gisteravond mijn bench in met wat lekkere brokjes, doen ze die deur dicht en ik mag er niet meer uit!
Ja hallo! Wat is dit!
Ik zie ze godsamme op 20 cm van de bench allebei op een raar ding op de grond liggen. Als we toch allemaal bij elkaar zijn waarom gaan we niet spelen dan?
Ik vond het echt een rotstreek.
En dan ook gewoon nog met hun rug naar me toe gaan liggen.
Echt jammer.

Maar goed na een half uur dacht ik bekijk het maar, ik krijg je vannacht nog wel. Ha!
Nou zo gezegd zo gedaan.
Ik vond zelf dat ik me ingehouden had, maar zij vond 3 keer eruit best pittig schijnt.
Jammer dan.
O en trouwens, vannacht zelfde geintje hè. Ik doe een plas en poep, zij weer roepen en handen klappen en weet ik wat allemaal. Ik ga naar binnen en denk nou kom dan maar op met die beloning. Guess what: word ik verdomme weer met een paar brokjes afgescheept en mijn deur gaat weer dicht.
Ik baal hier wel een beetje van jongens.

Maar goed, s'ochtends toen ik weer een beetje bij de mensen was en zij die rare dingen waarop ze sliepen uit de kamer gesleept hadden, deed hij zijn klompen aan.
Sympathiek van die gozer, want daar kon ik me toen toch zeker een kwartier op uit leven.
Ja en dan heb ik eindelijk een splintertje te pakken en rag ff een stuk hout uit die klomp en dan wil hij ermee kappen.
Rare lui.

Dat vrouwtje trouwens jongen, die vind mij leuk! Ik kan echt alles maken en nog lacht ze. Op een gegeven moment hoorde ik wel au en nog wat andere dingen maar kan mij het schelen. Ik hoor haar constant tegen die kinderen zeggen dat een hond nou eenmaal geen handen heeft en dus alles met zijn tanden wil onderzoeken. Ik zeg Dacht het wel!

Ik werd op een gegeven moment toch echt wel moe en toen vond ik het eigenlijk ook wel prima dat zij me in de bench legde. Scheelt mij weer er zelf in lopen. Ja toch niet dan?
Word ik wakker, hebben we gewoon bezoek!
Ik ga me gelijk natuurlijf ff voorstellen en volgens mij konden ze dat wel waarderen.
Manieren zijn alles jongen. Wolla!