School, een update

Ja want wat ze dus helemaal vergeet te vertellen; ik ben al weer halverwege mijn laatste module.
Nou ja, laatste.
De laatste voor het diploma Gehoorzame Huishond.
Ja ik vind het zelf ook wel een mop, maar zij is echt bloedfanatiek man.

Iedere maandagavond sta ik dus in de sneeuw of regen (fijne winter ook dit jaar) om 21.00 uur met de baas op een zompig grasveldje rare trucjes te doen.
Trucjes waar ik nu al ruim een jaar mee bezig ben overigens dus heel snel van begrip zijn al die bazen niet, maar goed, er staat bij mij vaak een overvloedig gebruik van kaas, gedroogd vlees en/of frolicjes tegenover dus ik ben dan ook de rotste niet.

Vorige week was ik dus ff niet helemaal jofel en de keer daarvoor eindigde er mee dat ik in mijn neus werd gebeten, maar de les op zich was best wel tof.
We deden namelijk ook een behendigheids-parcour.

Gast.
Helemaal mijn ding!
Ik ging door die slurf alsof het dagelijkse kost was.
Ik liep over dat plankie alsof ik nooit anders gedaan had.
Het schijnt dat we bij de vervolglessen 2 meter boven de grond over een bungelend koord met een stok tussen onze tanden moeten lopen, maar wie dan leeft wie dan zorgt.

We eindigden de les met de Kom oefening.
De baas maakt mij dan los en 1 van de juffen zet zich schrap in dat veldje en houdt mij vast.
Vervolgens rent de baas naar een heg, verstopt zich daarachter en roept dan THOOOORGAL, KOM!

Nou moet je weten, dat er op dat veldje 2 heggen zijn en dat de groep in 2-en verdeeld was.
Ergo; ik hoorde KOM op 2 plekken.
Ja.
Tuurlijk wist ik wel waar de baas was.
a. ben ik niet achterlijk en
b. loop ik zoals gezegd al een jaartje daar rond
Ik dacht gewoon; geintje mensen.

Ik ga EERST ff bij de baas langs.
En du moment dat ze me aan wil lijnen, speer ik ervan door naar dat andere heggie.
Iedereen lachen man.
Ik was helemaal in mijn element.

Maar ja, de baas had dus PAARDENworst bij zich. Tenminste, er stond 100% rund op de verpakking.
Zij pakt een stukje worst, roept HIER!
Kom ik me daar toch mooi voor zitten.

Kijk! zegt de juf.
Zo wil ik het zien.

Vraagt er een man uit het groepje; dat is toch een Saarloos? Ik dacht dat die zo moeilijk waren.

Gast, de truc is dus dat je de bazen zo nu en dan gewoon een klein succesje gunt.

Nee.
Maar gister mensen.

Heeft de juf een STEP bij zich.
Attenooije.
Ik vond het me een partij leuk.
Vooral omdat de baas echt keihard moest steppen om mij ook maar een BEETJE in draf te krijgen.

Ja en de grote baas was ook mee en die ging toen wij allang weer op het veld stonden, ff een rondje door dat park doen (was de baas ook heel blij mee want ik was heleMAAL niet afgeleid daardoor) dus ik kan mij vergissen maar het zou me niks verbazen als er hier binnenkort een grote mensen step in de schuur staat.

En gister eindigden we dus met een speur oefening.
Die 2 bordercollies moesten hun floss opspeuren maar omdat ik daar echt geen ruk aan vond, mocht ik naar een doosje met voertjes speuren.
Man, ze hield me al bijna niet toen de juf -om even te kijken of dat mij triggerde- met dat doosje rammelde.

Ja hoor, riep ze.
Volgens mij gaat dit lukken.

Lang verhaal kort.
Ik speur natuurlijk linea recta dat doosje op.
Nadat ze dat eindelijk uit mijn bek gekregen hadden, moest ik netjes gaan zitten en dan ZACHTJES een brokje aannemen.
So far, redelijk goed.

Toen.
Moest de baas dus OVER mijn hoofd, aan de juf dat doosje teruggeven.

Pas erop ! zei de baas en ze had dat vervelende vingertje erbij.

De juf neemt dat doosje aan, draait zich nietsvermoedend half van mij af en HOPPA, uit het niets spring ik in 1 keer, 2 meter omhoog, ZO naar de juf op.

RENG!
De baas jenkt mij keihard aan de riem weer terug op de grond en iedereen staat de baas met open mond aan te kijken.

Zo, zegt de juf ietwat verbouwereerd. Hij zit vol met streken hè.
En zo is het maar net.