Ik dacht dat die ongein nou wel een beetje was afgelopen maar gisteren moest ik opeens mee de parkeergarage in. Daarna met de lift naar boven en dan ook nog ff de draaideur door.
Ja dahag.
Daar had ik dus mooi geen zin in.
Ik ging dus gewoon lekker op mijn gat zitten en pas na heeeel lang nadenken en veel brokjes was ik over te halen mee te lopen (op mijn gemakkie natuurlijk he!) naar het café waar ze een afspraak had.
Daar ben ik toen voor dood op de grond gaan liggen, lekker breeduit, zodat iedereen -vertederd dat dan weer wel- over me heen moest stappen.
Ik ben er wel een beetje klaar mee met dat hele socialiseren mensen.
Ik kan in de auto, de bus, de trein, de lift en naar de bakker.
Ik loop over ieder bruggetje, langs schapen, oerrunderen en god weet hoe het allemaal mag heten.
Ik kan met alle honden (ok ok die hele kleintjes met al dat haar vind ik nogal aanstellerig, maar kom op he, die vragen er ook gewoon om hoor).
Ik zit, ik lig, ik kom (meestal) en ik blijf (soms).
O and last but not least.
Allebei mijn ballen zijn ingedaald.
Ik zeg je; ik ben gewoon helemaal AF.
Haha, de balletjes liggen OK. Gelukkig maar :-)
BeantwoordenVerwijderenZo ontzettend jammer, zegt Doerak. Dat is nou net het enige onderwerp waar hij het liever niet over wil hebben. Begint met een "b" en eindigt op "allen". Beetje lopen pronken en opscheppen. Pfff. Ik heb twee oren, zegt ie. Wordt toch ook niet gepubliceerd.
BeantwoordenVerwijderenLigt gevoelig, Ineke. Doerak wil liever niet dat ik blij voor Thorgal ben. Dus ssst, niets zeggen hoor!